Fankındayım farkındaayıımmm

Adına ofis denen garip çalışma yerlerinden birinde birgün birgün bir çocuk kafasının error vermesiylen çevresine bakınmaya başlar monitor ardından...kimilerinin vır vır felsefistçe (yıllarca unutamamanın göndermesidir bu) konuşmaları ama bence aslında hep diyaloglaşamamış molologlardır hepsi, kimileri program hazırlama derdinden saç diplerinden duman çıkarmaktadırlar...hikayenin baş kahramanı (kahraman diyince birden kendini güçlü ve bir b.k zanneder) evdeki-sokaktaki-tuvaletteki vb (ve bilimum) yalnızlıgına bir yenisini daha eklemekle meşguldür...kendini dört yaşındaki bir çocuk kifayetsizliğiyle bu büyümüş homosapienslerin içinde buluverir..kiminin elini çenesine koyuşu, kiminin kendinden habersiz masa altında dans eden ayakları dikkatini çekmektedir...  insanların farkında olmadan yaptıkları bu hareketlerle yabancısı olduğu ortam tanıdık gelmeye başlar,sonuçta bir çocuk olarak o bütün bu hareketlere kendi tarafından aşinadır, ama bu tanıdıklık yukarıda sözü geçen hareketlerin değişmesiyle kaybolur ve değişerek yeniden yeniden oluşur,,,bi balık gibi yabancı-değil-yabancı-değil....döngüsü içinde uyuyakalır,,,ağız kenarından akan suyun yanağını ıslatması ile ortaya çıkan yanak farkındalığıyla uyanıverir,,çaktırmadan elinin tersiyle yanağını siler ve sırt ağrılarının sebebi rahatsiz koltuğa sırtını dayayıp işine koyulur...